1- کارشناس معاونت پژوهشی و فناوری، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
2- استادیار، بخش تحقیقات جنگل و مرتع، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران ، mjavanmiri@ut.ac.ir
چکیده: (23 مشاهده)
جادهها و مسیرهای دسترسی از عوامل اصلی توسعه گردشگری و طبیعتگردی محسوب میشوند. سهولت دسترسی به نقاط گردشگری و استقبال گردشگران بستگی به توسعه راهها دارد. تحقیق حاضر به بررسی اثرات متقابل دو شاخص محدود کننده (شیب) و هدایت کننده (جاده) از نظر گردشگری در بخش پاتم جنگل خیرود نوشهر پرداخته و همگام با تحقیقات میدانی در ارتباط با نحوی حضور گردشگران و تعین نقاط چشم اندازها، اهمیت و اثرات مسیرها را بررسی مینماید. برای انجام این تحقیق ابتدا برداشتهای میدانی با GPS جهت ثبت موقعیت مسیرها انجام و دادههای مکانی در نرمافزار ArcView با توجه به نقشههای توپوگرافی بهینهسازی و مسیرهای جدید با شیب مناسب طراحی شدند. سپس با استفاده از مدل رقومی ارتفاع (DEM) و تحلیل شیب منطقه، نقشه شیب در سه کلاس دستهبندی و حریم جادهها در فواصل 100، 200 و 300 متری تحلیل شد. لایههای شیب و دسترسی با نظر کارشناسان ارزشگذاری و تلفیق شدند تا نقشه نهایی مطلوبیت مناطق برای توسعه طبیعتگردی به دست آید. نتایج نشان داد اکثر گردشگران در منطقه حریم صد متری جاده اسکان و تردد داشتند، سپس با طراحی 2/8 کیلومتر مسیر پیادهروی و اتصال به جادههای موجود 42% نقاط چشم انداز هم قابل دسترسی شدند و طول مسیرها از 3/17 به 5/25 کیلومتر رسید و تراکم جاده هم به 3/28 متر در هکتار افزابش یافت. با وجود شیب بالای منطقه اما با کمک مسیرها این مناطق قابل دسترسی شدند. نتایج حاصل از نقشه میزان مطلوبیت گردشگری نشان داد 55% از کل سطح پاتم دارای مطلوبیت خیلی خوب و خوب است که در حریم صد متری جاده قرار گرفتهاند و نشان از اهمیت جاده و مسیر دسترسی می باشد و حاکی از آن است که با بودن جاده، دیگر میزان شیب دامنه عامل محدود کننده برای حضور گردشگران نمی باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1404/5/12 | پذیرش: 1404/6/22