1. بابائی، روشن و موسوی، نرجس. (1393). گردشگری خلاق، انتشارات جوانان، گیلان.
2. برندگي، بدري و داریوش نعمتي. (1391). گردشگري خلاق، راهي به سوي توسعه. اولين همایش ملي و طبيعت گردي ایران زمين.
3. رحیمی، محمد، و فاطمه پازند. (1395). الگوی گردشگری خلاق شهری در ایران با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی، فصلنامه علمی پژوهشی ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 3(6)، ص 97-124.
4. رحیمی، محمد؛ مرد علی، محسن و عبدالرسول، فلاح زاده. (1392). شهر خلاق مبانی نظری و شاخصها، تهران: مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران.
5. شفیعی، زاهد؛ فیروزه، فرخیان و لیلا، میرقدر. (1393). اصفحان به عنوان شهر خلاق صنایع دستی با رویکرد توسعه گردشگری، فصلنامه علمی-پژوهشی و بین المللی انجمن جغرافیای ایران، 12(43)، 278-251.
6. عینالی، جمشید؛ محمدی، یگانه و قاسملو، حسن. (1398). نقش گردشگری خلاق در توسعه پایدار مناطق روستایی(مطالعه موردی روستاهای تاریخی فرهنگی شمال غرب کشور)، نشریه پژوهش و برنامه ریزی روستایی، دوره 8، شماره2، صص19-39.
7. فیروزفر، مرضیه؛ قادری، اسماعیل؛ محمود زاده، سید مجتبی و حسینی، سید علی. (1401). شناسایی و ابعاد بخش گردشگری خلاق مورد مطالعه شهر مشهد به عنوان شهرجهانی گوهر سنگ ها، مجله جغرافیا و توسعه ناحیه ای، دوره 20، شماره 38.
8. قربانی، رسول؛ فریدون، بابایی اقدم، حیدری، رحیم. (1400). ارزیابی شاخصهای شهر خلاق در ایجاد گردشگری خلاق مطالعه موردی خوی، نشریه پژوهش های جغرافیای انسانی، دوره 53، صص 1509-1522.
9. کیکاوسی، زهرا. (1392). تجدید حیات قسمتی از محله موردستان، طراحی مجموعه گردشگری با رویکرد توسعه خلاق، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شیراز.
10. معتمد، مژگان. (1398). بررسی ظرفیت ها و پتانسیل های شکل گیری گردشگری خلاق و بکارگیری آن در نمونه موردی قزوین، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه قزوین.
11. مودت، الیاس. (1400)، سنجش شبکه برندسازی بافت تاریخی شهرها با رویکرد گردشگری مطالعه موردی شهر دزفول، فصلنامه گردشگری شهری، دوره 8، شماره 4، صص 13-27.
12. نکوئی، الهه و کریمیان، مریم (1401). تحلیل ابعاد اقتصادی – اجتماعی توسعه پایدار مبتنی بر گردشگری خلاق مورد مطالعه شهر زابل، نشریه توسعه پایدار شهری، شماره6، صص 85-106.